pasalubong

maraming beses na rin ako nakabiyahe dala ng trabaho at hilig sa paglalakbay. at kada alis o lipad, di puwedeng walang pasalubong sa mga kapamilya, kaibigan at kasama sa trabaho. pasalubong nga kasi ay "pang-salubong" sa iyong pagbabalik pagkatapos mawala sumandali. kaya kahit tatlong araw lang nawala, titiyakin mo pa ring may madadalang kahit ano para sa mga taong malalapit sa iyo. ang kahit na anong ito ay maaaring medyo mahal 'pag may perang panggastos o kaya ay maliliit na mga bagay tulad ng ref magnet o kaya ay pagkaing tulad ng tsokolate.

sa bawat alis o lipad, sisiguruhin mong maglaan ng panahong bumili ng kahit ano para may maipasalubong ka sa mga uuwian mo. kahit na nga di mo makita ang isang templo o shrine, basta makapunta ka sa bilihan ng pasalubong. siyempre di lang naman oras ang ilalaan mo kundi ang napakahirap kitaing kuwartang pambili ng mga ito. nandiyan ang 'wag mo na lang kainin 'yung gusto mong kainin dahil may bibilhin ka pang pasalubong. o di kaya ay tiisin mong lakarin ang pagkalayu-layong destinasyon para makatipid sa pamasahe, sa gayon ay may pambili pa ng pasalubong. di nga kasi pinupulot ang pera kaya kailangang may maiging badyet. nakakakahiya nga kasing uuwi ka at galing ka sa biyahe tapos wala ka man lang kahit anong dala bilang pasalubong.

nito ngang huli kong biyahe sa japan, kahit na nga mahal ang halos lahat na bagay ay pinilit ko pa ring bumili ng mga kitkat (iba't ibang flavor) bilang pasalubong. para na ito sa lahat kaya dinamihan ko na. pero siyempre naman, sa dami ng taong kailangang pasalubungan, di magiging sapat kung bibigyan ng mas marami sa dalawa ang lahat. ibabadyet mo rin ito para magkasya at mabigyan ang lahat. ang ideya naman ay maabutan mo lahat bilang patunay na naalala mo sila at pinaglaanan mo ng panahong pasalubungan sila.

sapat na 'yun sa aking pananaw. una, di naman nag-abot ng panggastos ang mga ito. pangalawa, sariling pera ang ginugol ko sa ehersisyong ito. walang ambon sa mga janet napoles ng lipunan. at panghuli, di na dapat pang magkomento ng kung anu-ano ang mga nabigyan na. walang tungkulin at di responsibilidad ng bumiyaheng magpamudmod ng pasalubong. pero dahil bahagi na nga ito ng kultura, sige lang. ngunit dapat ding tumayo sa tamang kalagyan ang mga pinasalubungan. may kaakibat na social graces 'pag naabutan ka ng pasalubong. kawalang paggalang ang magkumento ng "ito lang?", "ay may ganito kami sa bahay eh", "ngumisi at magsabing kuripot ito", o di kaya ay gumawa ng kakatwang facial expressions upang ipahayag ang disgusto sa natanggap.

dapat nilang isiping pahalagahan maging ang dalawang pirasong tsokolate dahil binili ito ng bumiyahe. maaari namang ginastos na lang ito ng bumiyahe sa ibang bagay tulad ng mamahaling sushi o ramen. pero hindi. binili pa rin ito, binitbit sa mahabang lakaran sa japan, buong pagmamahal na isinilid sa masikip na bagahe at buong galak na iniabot sa pinasalabungan. hindi pa ba sapat ang mga ito upang makakuha ng kahit impit na ngiti man lang mula sa pinasalubungan?

ang dapat lang gawin ay magpasalamat at itikom ang matatabil na dila kung di nalugod sa pasalubong na iniabot ng bumiyahe. magpasalamat dahil naalala ka. magpasalamat dahil sa maski abut-abot ang gastos at pagod, naisip ka pa ring abutan ng pasalubong kahit na nga dalawang piraso lamang ito ng tsokolate. itikom ang matatabil na bunganga bilang paggalang sa bumiyahe at nagpasalubong. buti nga't binigyan ka pa eh!

sa maraming pinoy ngayon, tila di na sapat ang baon mong kuwento mula sa lupaing pinanggalingan bilang pasalubong. dahil nga ba talamak ang kahirapan? o di kaya senyales ito ng nauubos na tamang asal na panglipunan? o baka naman may mga maledukada/o lang talaga? kung anu't anuman, nawa'y masumpungan muli nila ang basikong turo sa asignaturang MGPU – mga gawain sa pagpapabuti ng ugali.

sunset hunters

sunset hunters. borawan, padre burgos, quezon.

leche puto

one of my new favorite pinoy kakanins!! leche puto from tayabas, quezon. may leche ka na, may puto ka pa!

ate bang

she got in! yup, ate bang got in UP CMC's communication research program.i'm so proud of her. just like when ate nice got in, got excited for her and the life she was about to lead. i wish ate bang nothing but the best. #ProudTito

movenpick

it was a sunday morning ripe for beachcombing and relaxing. salamat, movenpick!

blue daiquiri

blue daiquiri for swimming pool. wine and dine after a long day. movenpick mactan.

punta engano

the view from my movenpick mactan room - punta engano! happy thursday!

 

x-men

i finally saw x-men: days of the future past. one of the best ever! 

busy

from april this year, my posts became less and less. i only had 9 posts in april and even less in may. not that i didn't have anything to write about but because i have a lot on my plate these days. this does not have anything to do with dementors. yup, more of patronus these days! i'm so glad that negativity has passed and i'm involved in a lot more productive and something that i enjoy.

busyness is next business is the motto this time. a lot of talking, meeting. some ounce of showbiz-ing. lotsa legwork and more time with ppt. giving instructions here and there but because of lack of manpower, i always end up doing most of the things myself. don't get me wrong though.i'm not complaining. the amount of effort that i put in these days contribute a lot. at the same time, i'm learning a lot. yes, a lot of hardwork as always. but this time, it's something that will be felt. it's always nice to see that whatever you're leading and doing actually are brining fruition. what's even better is that your leadership will also have deep impact not only the members of your own team but also to some 15 more people whose bonuses are tied with the numbers you're bringing in.

this time, it's happy working. no more migraine-inducing issues. rather, deep thinking on scoping of requirements, recommending and selling the idea. slowly, we're seeing the results of our hardwork and the numbers are getting in. more in the pipeline and a lot more are coming.

i just hope that ultimately i will get rewarded. that people will realize the value that i bring in the table. i'm not the most ambitious and i have that oh-so-pinoy value of "di pagbuhat sa sariling bangko". but that brings you nowhere. i know i have to do some hyping but i expect that there will also be immediate and direct rewards. crossing my fingers...