matunog
na ang pangalang gng. erlinda berdin pagpasok ko pa lamang sa pablik (mataas na
paaralan ng novaliches) bilang freshman. dahil nabibilang kami sa pinakatumpok
ng mga tumpok na seksyon, mabagsik daw ang napipinto naming maging tagapayo
bilang mga seniors. naging panghaliling guro siya sa filipino nang lumiban si
ma'am loida ramirez noong first year kami. dama mo agad ang kanyang presensya
habang nagkukumahog pa ang I-1 sa paglilinis ng aming silid kahit nandoon na
siya. ibang klase ang atake niya sa pagtatanong at pakiramdam ko ay tila ba
mahirap makakuha ng mataas na grado mula sa kanya. pagkatapos nito, ang sumunod
kong episodyo kay ma'am berdin ay noong nasa third year ako. halos magkasabay
kaming papasok nang tawagin niya ako upang magpatulong pumitas ng sunflower. sa
di maipaliwanag na pagkakataon, di ko mapitas nang mahusay ang bulaklak at
parang gusto na lang ni ma'am na siya na mismo ang pumitas nito. hahaha! III-1
daw ba ako, tanong ni ma'am. sabi ko'y opo. "magkikita tayo sa susunod na
taon", tugon niya. bago kami pormal na maging IV-1, pinatawag kami para
maging koro sa lamay para kay gng. valentina ancheta. sa praktis pa lang ng 2 kanta,
ibang lebel ang presyur sa amin upang makakanta nang maayos.
at
dumating na nga ang fourth year. isa sa mga panimulang salvo ang pag-iyak ni
divine dahil pinatayo siya at ilan pang mga kaklase dahil wala silang patch. sa
isang lunes na di nadiligan ang mga halaman sa gilid ng platform sa aming silid,
isa-isa niyang binuhat ang tatlong mga paso at inihagis ang mga ito mula sa
ikatlong palapag ng marcos bldg sa baba nito, harap ng math department. pinagdangkal
niya sa third floor ang mga kaklase kong late sa flag ceremony, pagkatapos
siyempre ng sarili nilang flag ceremony sa quadrangle. sa isang meeting namin para
sa el fili, pinalabas niya ang lahat ng aking mga kaklase sa dahilang di ko na
maalala. naiwan lamang ang mga reporter ng araw na 'yun, ang group 1 (kasama
ako). marami rin siyang mga parinig tungkol sa mga maagang nagsipagboyprenan o
gerlprenan. may episodo ring itinaboy at hinabol niya kami palabas ng campus
para magsipag-uwian na. binalak din niyang ilipat ang lahat ng mga kaklase kong
babae sa iba't ibang seksyon dahil sa mga grupo-grupo't eksklusibong barkadahang
umiiral sa kanila noon. nang manalo siya bilang most outstanding teacher,
binigyan namin siya ng bulaklak na di niya nagustuhan at binayaran ang aming
pinambili rito.
sa
araw-araw, sangkatutak na mga pagalit ang nakukuha namin mula sa kanya. lalo na
ako. mula sa kurtinang di nalabhan, sa mesang marumi at laging gutay-gutay ang
cover gawa ng ibang seksyon o sa stage na puro alikabok na malinis naman 'pag
iniwan namin pero laging sobrang dumi pagpasok namin sa umaga. sa aking unang
talumpati bilang pangulo ng klase, ilang minuto rin akong nakatayo sa harap ng
klase dahil di nagustuhan ni ma'am
berdin ang pagpapasalamat ko maging sa mga di bumoto sa akin. nakurot niya rin
ako dahil sa pag-aalala nang di ako umuwi sa aming bahay at makitulog kina
ma'am barawed sa UP campus pagkatapos ng UPCAT. tumawag kasi ang aking ate joy
sa kanilang bahay para magtanong tungkol sa akin. nahampas din niya ako dahil
sa katuwaang ibinunga ng paglaglag ng mga tigdadalawang piso mula sa payphone
na malapit sa faculty room. ikinulong niya sa staff room ang mga kaklase kong
sangkot dito. nang kinailangan naming pumunta ni herminia sa UP diliman para
asikasuhin ang aming enrolment, pagalit niyang tinanong kung bakit kailangang
magkasama kami ni herminia.
di
ako gusto ni ma'am. 'yun ang pakiramdam ko noon. di kasi ako malapit sa kanya,
di gaya ng iba kong kaklaseng madalas makipaghuntahan sa kanya at tumatambay sa
loob ng staff room. 'pag kasi dumating siya, lalabas na ako agad kung wala rin
lang namang gagawin sa loob. di kami nagkita sa loob ng maraming taon
pagkatapos ng aming closing party. ni hindi kami nagkasumpungan man lang sa
bayan o maski sa sm fairview. pero ibang lugod ang aking naramdaman nang
magkita kami sa kasal ni christine noong 2011. dama kong wala siyang ninais
kundi makitang matagumpay ang kanyang mga naging estudyante, kasama na ako.
siguro
di pa lang talaga namin siya mauunawaan sa puntong 'yun. bata ka pa kasi. hayskul.
daming pagbabago sa iyong buhay. marami ka ring ninanais mangyari sa iyo. gusto
mong magsaya at maggalugad. pero sa parehong yugto na ito ng iyong buhay, di ka
pa tiyak sa ano talaga ang nais mong mangyari o maaaring gawin pagkatapos mong
gumradweyt. pakiramdam ng iba sa amin noon, OA siya sa kanyang teknik at
pag-aatang ng napakaraming responsibilidad sa amin. puwede nga rin naman kasing
istilo na lang ibang guro, 'yung di masyadong terror, 'yung malagihay at
bait-bait na paraan. pero hindi. iba ang istilo ni ma'am berdin. kaya siguro di
pa gaanong napahalagahan ang mga sinabi niya noon at kung bakit ganoon na
lamang ang kanyang gana't enerji sa pagdidisiplina sa amin at pagtuturo.
pero
tumanda kami at dumating na nga sa puntong ito sa aming mga buhay. sa paglipas ng
panahon, sampu ng lahat ng indibidwal na dumaan sa kanyang matamang pagbabantay
bilang tagapayo, unti-unting naunawaan ang lahat ng aral na nais niyang
maikintal sa aming mga dati'y murang isipan. tunay na may saysay kung bakit
nais niyang tumayo kami ng tama. magagamit mo nga naman ito dahil kapag mabuway
ang iyong tindig, ang tingin ng tao sa iyo ay mabuway din ang iyong pagkatao. di
ka igagalang kumbaga. sa pananamit, ayaw ni ma'am berdin ng shabby dahil
sinusukat ng maraming tao, lalo sa trabaho, ang kakayahan ng indibidwal na gampanan
ang kanyang trabaho sa kanyang pananamit. sa pagsasalita, bawal ang mga
"uhmm", "bale" at kung anu-anong pantapal sa mga patlang ng
iyong pangungusap. sa aking buhay-UP at trabaho, basiko ang mga ito upang di mabuwisit
ang aking mga propesor o mga kliyente sa bawat presentation. di maaaring huli
sa mga pagtitipon o sa klase. bahagi ito ng malalimang ugnayang personal o
propesyunal. sino nga namang kliyente ang matutuwa kung late ka sa inyong
miting? mapapaisip ka rin sa mga tanong ni ma'am berdin tulad ng ano ang
kaibahan ng puti sa pula. sa buhay fourth year namin, itinuturo na niya ang
kritikal, malalim at masaysay na pag-iisip. lahat ng ito ay may malaking tulong
sa aking pagkumpleto ng maraming mahihirap na asignatura sa UP, sa aking karera
at sa buhay. siyempre, isa siya sa may malaking impluwensya sa akin kung bakit
naisip kong sulatin ang marami kong papel noong kolehiyo at maging ang aking
tesis sa wikang filipino.
huwag
daw kaming malunod sa isang basong tubig. madalas na sinasabi ni ma'am ito
dati. tama naman. di dapat magbunyi sa maliliit na tagumpay dahil ang tunay na
laban ay ang kabuuan ng iyong buhay. maging responsable para sa iyong sarili,
sa iyong mga magulang at pamilya at para sa bansa. kailangan mong pagtrabahuan
ang bawat punyagi at di umasa sa anumang koneksyon upang makamit ang anumang
naisin. higit sa lahat, itinimo ni ma'am berdin sa akin na huwag magmadali. 'wag
mong itulak ang panahon upang matawag na adulto. ang lahat ng bagay ay may
kaukulang panahon at magaganap ito sa takda ng maykapal.
sabi
nga ng mga kapwa ko masusuwerteng nagkaroon ng pagkakataong maging inyong
estudyante, isa kayong alamat. salamat, ma'am berdin.
1 comment:
Maraming salamat sa hindi pagkalimot sa aking ina. Isa sa maraming importanteng yugto sa buhay ni Mommy ay ang maging guro. Minahal niya ang kanyang mga estudyante, tulad ng pagmamahal ng isang ina sa kanyang anak.
Muli, salamat!
Post a Comment