minsan isang
gabi
pauwi mula
sa bidyisi
sakay ng
uber na malataksi
habang
naiipit sa trapikong mabigat
nag-aagaw
ang araw at gabing marapat
sa ibabaw ng
flyover na malapatapat
sumagi sa
isip ang mga mahal
dumaiti ang
kanilang mga mukhang mariringal
sumuot sa
puso ang pag-ibig nilang pampawi sa katawang pagal
humayo na ang
aming mga magulang
tinawag na
sa kaharian ng maylalang
baon ang
aming pag-ibig at parati silang nariyan lamang
buo kaming
anim na magkakapatid
kasama si
tita jo at sampu ng aking mga pamangkin na tuwa’y hatid
nagsipaglakihan
na’t sa pagdaan ng panaho’y lalong tumitikid
paminsan-minsan
may sulirani’t di pagkakaunawaan
dumarating
ang mga araw na may tampuhan
o karaniwang
pagdaramdam na mangilan-ngilan
sa huli,
kami pa rin ang anim ni judith at roberto
pinagbigkis
ng pag-ibig na hinulma ng tamang timpla’t panuto
magkakadugtong
ang pusod, kapatid at kapatid, sandaang porsyento
dumaan man
ang hilahil at maipa man ang palay
walang
anuman ang sa amin ay makapaghihiwalay
mananatiling
matingkad ang pag-ibig mula sa bawat isa’y sumisilay
dalangin sa
maykapal ang bawat isa’y tuwinang ipag-adya
ilayo sa
anumang kapahamakan at makamit ang ikasisiya
nawa’y
pagpalain ang aming bagong taong nagbabadya
sa
gitna ng trapik na tila di na gumalaw
nakatatawang
may luhang dala ng tuwa ng mag-anak ang sumungaw
napahunta
tuloy sa drayber tungkol sa buhay pamilya at mga sabaw!
No comments:
Post a Comment