viet

this is the second part of my trip to vietnam! during my stay, i had to deal with a whole of stuff on trackers and other deliverables. good thing, the vietnam team brought me to nice places to eat so i was able to sample some of the best ho chi minh city had to offer.

after seeing the vietnamese movie, floating lives, we had a nice dinner at a popular hot pot joint. i wasn't sure if that was just an appetizer but we immediately jumped on roasting small slices of fresh goat meat, which was marinated in soy sauce and other special herbs in vietnamese way of course. i was pleasantly surprised with the flavor and i actually thought of requesting rice to go with it. but i didn't. i had to have it like how locals have it, hehehehe! i also tried their saigon beer, which like the singha beer, tastes like our san mig light. when the goat meat was done, we had a serving of prawns. but this time, the prawns were not marinated and served fresh and skewered. the local patis and special sauce made it also very nice. after that, the hot pot came. the broth was made from goat meat as well, and all the other ingredients were served raw - leafy veggies, tofu, crispy tofu skin, noodles, local sweet potato and a host of other rootcrops i'm not familiar of. all these ingredients were then placed in the hot pot and the result was great! no need to have rice because the varied ingredients combined with special broth will make you busy from tasting a whole lot of flavors. very nice!

(",)

desierto

bagamat tigib sa pighati at tila uot-utin nito ang anumang kagalakan sa buhay ng mga manonood, isang matapang na pelikula ang desierto adentro sa paglalahad ng opyong ugnayan sa pagitan ng tao at relihiyon. tinugaygay nito ang minsa'y tunggak na pagtingin ng ilang indibidwal sa sariling pananampalataya, kapatawaran sa mga kasalanan, kaligtasan ng kaluluwa, at kung paano nito inuulaol ang gawi't kilos at maging ang panghabambuhay na debosyon sa Maylikha.

mula sa punto de bista ng bunsong anak ni elias, si aureliano, inilahad ang istorya. salaysay ito ng buhay ni elias, isang ama na iniukol ang buong buhay sa pagtatayo ng isang kapilya bilang indulhensya sa isang "mabigat" na kasalanan. sa panahon ng rebolusyong mexicano, sinikil ang simbahang katolika, inabo ang mga bahay-dalanginan at ipinagbawal ang anumang uri ng pagsamba ayon sa ipinamanang relihiyon ng mga kastila. nilipol ng mga rebelde ang mga taumbayan, itinaboy ang mga tao sa kabundukan at pinagbawalan ang mga naka-abitong magsagawa ng anumang gawaing may kinalaman sa simbahan. nang maaksidente ang misis ni elias, ipinilit ng ina ni elias na hilingin niya sa kura paroko na bendisyunan ang di pa naisisilang na sanggol. paniniwala nila ng mga panahong iyon, di makapapasok sa langit ang sinumang di nabinyagan. kung kaya't sinundo ni elias ang kura, ngunit nalaman ng mga rebelde ito, dinakip ang pari at sinumang nasa paligid ng simbahan. binigti ng mga rebelde ang panganay na anak ni elias, gayundin ang pari at lahat ng nadakip. nakaligtas si elias sa kamatayan ngunit hindi sa matinding dagok na umalingawngaw sa kanyang buong pagkatao - dahil sa kanyang pagsundo sa pari, maraming namatay kasama na ang kanyang anak, maraming higit na nagdusa at sa kanyang pagsino, maaaring wala nang kapatawaran ang kanyang nagawa. dahil dito, hinakot niya ang nalalabing ari-arian at inilikas ang kanyang anim pang mga anak sa disyerto kung saan iniukol niya ang buong buhay sa pagtatayo ng kapilyang sa kanyang paniniwala ay magpapalaya sa kanya at kanyang pamilya sa paniningil ng Maykapal sa kanyang mga kasalanan. bahagi ng sakripisyo ni elias ay ang pagbabawal sa mga anak na gumawi sa bayan sa takot na madakip sila at patayin ng mga rebelde. sa pagdaan ng panahon, isa-isang nalagas mga anak ni elias at tila nagpatuloy ang walang wawang pighati sa kanyang buhay. bukod pa sa kondisyon ni aureliano na di dapat maalikabukan o maarawan kundi'y magkakasakit. naaksidente ang isang anak na lalaki sa paglalagay ng krus ng kapilya habang namatay naman sa mala-tipus na sakit ang panganay na babae. iniwan ni genaro, ang isa pang anak na lalaki ni elias at pumisan ito sa kanyang lola sa bayan. sa huling dagok kay elias, nagkaroon ng bawal na ugnayang sekswal ang magkapatid na sina micaela at aureliano. kinastigo ni elias ang magkapatid dahil dito, ipiniit si micaela at halos araw gabing pinagtrabaho si aureliano sa kapilya. sa huli, pumanaw din si micaela at naiwan si aureliano upang tumingin sa ama. dahil sa dusa, pighati at tila kawalan ng pag-asang makukuha pa niya ang buong buhay niyang inaasam na kapatawarang, nagbigti si elias. mabigat ang bawat kabanata sa buhay ni elias at ng kanyang pamilya. at kung minsa'y mapapapalatik ang sinuman sa tila walang katapusang kamalasang dumapo sa buhay nila.

maaaring di relihiyoso ang direktor ng pelikula kung kaya't walang pasubali niyang inilarawan ang magkatunggaling konsepto ng isang Maylikha, na sa paniniwala ng iba o maging ng kura sa bayan ni elias, ay maaari ring maging mapagparusa sa sinumang gumawa ng malaking kamalian at may direktang kamay sa bawat dusang naranasan ng mga tao. tila na-dementor ka pagkatapos ng pelikula ngunit ito'y isang marimatseng atake sa isang indibidwal na nabulid ng kawalan ng pag-asa na bunga ng di pagkakamit ng kapatawaran sa mga nagawang kasalanan. mahusay ang sinematograpiya, disenyo ng produksyon, paglalapat ng tunog at lahat ng nagsiganap, lalo na si mario zaragoza bilang elias. ang desierto adentro ay pelikulang di para sa lahat, lalo't higit sa mga taong may makitid na pagtingin sa kalayaan sa pagpili ng relihiyon. sa kabila nito, tagumpay ang pelikula sa paglalarawan ng bulag na pagsunod sa doktrina ng relihiyon.

saigon

isang linggo sa ho chi minh city, unang tapak sa lupain ng mga vietnamese.

tanghaling tapat nang umalis ako sa manila at dumating sa hong kong bandang alas-3 ng hapon. nag-internet sandali at lumipad muli patungong ho chi minh. paglapag ng eroplano sa tan son nhat, siyempre kailangan ng dong, nagpapalit agad. nagpahatid sa mai linh taxi patungong renaissance riverside hotel sa district 1 at sa malas ay ilalagay daw ako sa silid na may dalawang kama! tama ba naman 'yun? mag-isa lang ako, pero dalawang kama... siyempre, di ako pumayag... maalimpungatan pa akong may nakahiga d'un sa kabilang kama! pagpasok ko sa hotel, napansin kong kailangan pa akong tanungin ng mga kawani kung tutuloy ako sa hotel bago ako tulungan sa aking mga bagahe. naka-shorts at tsinelas lang kasi ako, kaya naisip ko na di nalalayo ang ilang mga vietnamese sa ilang mga pinoy na sumusuri ng uri ng tao base sa hitsura.

bukod sa layo ng hotel sa tanggapan ng idc sa saigon at sa taas ng pamasahe rito, wala naman akong marereklamo pagdating sa pagkain. sangkatutak at kung anu-anong klaseng dahon at gulay ang ihahain sa iyo sa wrap and roll restaurants. 'yung mga ibang dahon nga ay di kinakain sa pilipinas o nilalaruan lamang ng mga bata sa bahay-bahayan. kaiga-igaya ang proseso sa wrap and roll, ikaw ang bahala sa anumang kumbinasyong naisin mo. sa dami ng sawsawang nakaabang sa iyo, iba't ibang fleyvor din ang malalasahan. ang gusto ko sa wrap and roll, pagkatapos mong kumain ng maraming lumpia, di mo mararamdamang bundat ka sa kabusugan. di mabubuslot ang iyong tiyan kahit na marami ka nang nakain, dahil marahil ito sa mga gulay na kasama ng lumpia.

natikman ko rin ang pagkain sa nha hang ngon. sabi ni she at tri, di maaaring palagpasin ninuman ang pagkain dito. isang malaking mansyon na pranses ang istilo, ang ngon ay nagsisilbi ng katutubong lutuing vietnamese. kumpleto sa saydings ang bawat putahe, malasa at mararamdaman mong sariwa ang bawat sangkap. kasama si tri, sinubukan ko ang inihaw na paa ng manok na tila inasal sa atin, ang papaya salad na may malutong na tenga ng baboy, relyenong kuhol at inihaw na tadyang ng baboy. pagkatapos ay tinikman namin ang kanilang bersyon ng halo-halo. liban sa kawalan ng saging, langka, buko at kababawan ng tamis nito, halos pareho ang istilo nila sa halo-halo natin.

marami pa susunod! cam on!

juliet

letters to juliet. i saw this movie while on my way to bangkok. a tale of a young lady who's about to get married and went on a pre-wedding trip to italy. sophie, played by amanda seyfried, chanced upon a group of women who answers "letters to juliet". she answered her first letter, which was hidden behind the old bricks and was written some four decades ago. this led her to claire (vanessa redgrave), who decided to come to italy and look for her lorenzo... somewhere in the italian heartland of vineyard.

nothing eventful about the road trip that commenced after sophie and claire's meeting. it was more of building the love story of sophie and charlie, claire's grandson, as well as showing how sophie's relationship with victor (gael garcia bernal) disintegrated as victor pursues his dream of setting up his own restaurant back at home. while i already know that claire would eventually find lorenzo, it was the older redgrave's presence that illuminated the screen. i vividly remember how her close up shot towards the end of the movie, atonement, and how painful to look back at what her character might have committed.

seyfried felt like she was doing ala-amy adams in enchanted and she still had that mamma mia air even if this movie was entirely a different thing. bernal was under utilized, left to dabble supposedly with his single mindedness over his resto, while disenfranchising his fiancee altogether... just the usual premise of a chick flick. in the end, sophie left victor and went to attend claire and lorenzo's wedding, where she ended with charlie. happy ending. oh well. good thing, i just had my third serving of that roll and apple juice. (",)

Sophie: I didn't go to him, Juliet. I didn't go to Lorenzo. His eyes were so full of trust I promised I'd meet him and run away together because my parents don't approve. But, instead, I left him waiting for me below our tree - waiting and wondering where I was. I'm in Veronoa now. I return to London in the morning and I am so afraid. Please, Juliet tell me what I should do. My heart is breaking and I have no one else to turn to. Love, Claire.

Claire: Dear Claire, What and If are two words as non-threatening as words can be. But put them together side-by-side and they have the power to haunt you for the rest of your life: What if? What if? What if? I don't know how your story ended but if what you felt then was true love, then it's never too late. If it was true then, why wouldn't it be true now? You need only the courage to follow your heart. I don't know what a love like Juliet's feels like - love to leave loved ones for, love to cross oceans for but I'd like to believe if I ever were to feel it, that I will have the courage to seize it. And, Claire, if you didn't, I hope one day that you will. All my love, Juliet.

tomyum

my boss told me to have a lot of tom yum so that i'll understand thai's english. i told her that i'm not a fan of tom yum... but after this trip, i now like tom yum. just have to have the right amount of spice, balanced with other flavor and it'd be great with rice. i particularly liked the prawn in green curry and the thai papaya salad, perfect combo! happy eating!

spicy thai noodles, with some japanese flavor.

prawn in green curry sauce and fish in "i can't remember" soup.

thai papaya salad and thai mangoes.

fried crablets and singha beer.

thai dumplings wrapped in bacon and tom yum goong!

stuffed catfish and prawn balls.

ubos na pagkain and coco ice cream.

aroi mak!

chatuchak

friday around 5 pm, i had the last of my scheduled appointments. since i decided to stay for another night in bangkok, my flight to manila was on a sunday morning. saturday morning, had my fill of the wonderful breakfast at centre point, packed my things and checked out. i hopped on a taxi to go to soi kasemsan 1, where i'd stay for a night. i chose the 450 baht per night white lodge, because the rest of my bahts should go to shopping in chatuchak and the night bazaar in siam center.

saturday morning and yet the traffic in ploenchit road seemed like another rush hour traffic. if not for my luggage, i could've taken the BTS to go to siam. when i got to white lodge, i didn't have enough money to pay the lady, so i told her that i'll pay her the night's cost when i come back from chatuchak. good thing, i didn't pay her yet because room 202 was not yet fixed when i came. no bed covers, pillows are nowhere to be found, no clean towels, bathroom had no tissue, unemptied ash tray, and so on. but i didn't bother asking the lady. i needed to go shopping.

i had a quick lunch of thai bagoong rice at siam paragon, had more pesos changed to baht and headed to BTS siam station to go to mo chit, where chatuchak market is located. it was raining pretty hard all afternoon, so the roads between pavilions in chatuchak looked like rice paddies... similar to what you'd expect in manila bangketas when it rains. even in some portions, wooden planks would be needed if you don't want your feet to be drenched in mud-colored water. chatuchak weekend market is a huge one - lots of people, tourists and locals alike. i noticed that most of the locals were of the younger crowd, looking for k-pop inspired apparel. i was prepared to get lost in that 35 acre - 5,000 stall market, so i walked, stopped to look, bought some, walked, and walked some more. with roselle juice in hand, i was able to find some nice t-shirts and some christmas presents. although i failed to get a nice pair of sneakers and opted not to buy any jeans, i was able to buy ate rose and ate she a pair of earrings - 22k and i got 40% discount! thanks to a trio of pinays who were already buying when i got to that stall. they told the chinese-thai owner to give me the same discount she gave them. and i got it. too bad, i run out of enough baht to get ate rose another necklace. after an almost 5-hour non-stop walking, my lower back showed its age. i needed to sit so i had an early dinner of thai fried rice, plus a very nice longgan juice!

off i went to BTS station to go back to siam. i bought some more street food for snacks and i went back to white lodge. to my surprise, my room was already fixed, had two clean towels, bed was kept, bathroom already had tissue roll and two bars of soap. but the unemptied ash tray was still there. oh well, not much to expect from a cheap hostel.

after an hour of rest, i went out again. this time to check out MBK, siam paragon and the rest of the adjoining malls in siam center. of course, i didn't get any because i can find those in manila. what i got was a nice black hoodie, worth 150 baht, somewhere in the bangketas of siam center. around 11 pm, i walked back to white lodge. night bazaar was already winding down but traffic was still the same.

what a week in bangkok! i'd definitely come back, hopefully with my sisters. food is great. shopping is nice. lots of cheap thrills. nice people. lots of surprises. khorb khun!

din

10.10.10

makasaysayan.

bago.

sorpresa.

kaba.

soi.

lakad.

tagpo.

alis-alinlangan.

pili.

lakad-lakad.

gutom.

tuklas.

pagkain.

pili.

pasya.

tuwa.

napapanahon.

tuto.

sa uulitin.

sukhumvit

linggo ng gabing medyo maulan, dumating ako sa bangkok. unang palpak ay ang sobrang taas ng halagang ibinayad ko sa taxi driver. di na ako nakipagtalo dahil kailangan ko ang lahat ng lakas sa buong isang linggo ng panayam, paroo't parito sa bangkok, at siyempre ang nakagawiang dagdag na trabaho kahit nasa ibang bansa ka. pangalawang beses ko sa bangkok, ngunit ito ang ang aking unang pagkakataong mamalagi sa kanilang "makati", kaya kahit may kaunting alinlangan, naglakad-lakad ako sa sukhumvit road upang humanap ng mura-murang kainan. mula sa centre point witthayu, binagtas ko ang sukhumvit pakanan. marami-raming mga hotel ang magkakatabi sa gawing ito. may mga tindera sa bangketa, medyo maputik din at higit sa lahat, naglipana ang mga pagkaing kalye!

bagamat maaari akong magkleym ng sapat na halaga upang makakain sa "disenteng" restoran, pinili kong tikman ang mga pagkaing kalye sa sukhumvit. abentura ang mamili ng mga pagkaing ituturo mo lang sa tindera, kaunting tanong kung sobra ang anghang nito, magkano at magdedesisyon ka na kung alin ang gusto mong subukan. sobrang limitado ang ingles ng mga thai, kaya't walang anumang silid upang maging sobrang arte o mapamili. kailangan mo na lang pagkatiwalaan ang sariling paghuhusga batay sa kulay, lapot ng sarsa, mga sahog ng ulam at siyempre, presyo. bukod sa mga karitong nagtitinda ng noodles, marami-rami rin ang mga karitong nagsisilbi ng ulam at kanin. pinili ko ang karitong may ulam na at may ihaw-ihaw pa. sa halos ilang minutong pagsusuri sa mga ulam at makailang beses na tanong na "spicy?", pinili ko ang curry at ginisang gulay at mga limang stick ng inihaw na manok (maliliit ang tuhog nila) at laman ng baboy. 10 baht ang kanin, di ko na maalala ang halaga ng mga ulam, pero kulang-kulang 100 baht din yata ang nagastos ko, di pa kasama ang sopdrinks at panghimagas. solb.

masarap ang ginisang gulay, di labog ang mga sahog, tamang-tama ang timpla. akala ko ay simpleng ginisa lang ito, pero linamnam ng pinya pala ang pinakatimpla nito - swak sa aking panlasang pinoy. bagamat, di ko na nawari kung ano ang mga sahog ng curry, ok na rin naman ang lasa nito. naghahanap lang siguro ako ng kaunting tamis, gaya ng nakasanayan natin sa 'pinas. maganda rin ang pagka-sangkutsa sa barbikyu, kaya ok ang lasa nito. ang higit na nagpapalasa rito ay ang sangkatutak na mga sawsawang maaari mong hingiin nang walang patumangga. sarap! para sa panghimagas, pinili ko ang minatamis na barkilyos at isang hiwa ng bersyon nila ng biko na may tatlong hiwa ng mangga sa ibabaw. dahil sa hilig nating mga pinoy sa matatamis, normal lang ang lasa ng mga panghimagas nila. maaari sigurong kulang sa pandan, kaya di gaanong mabango ang biko nila.

bundat akong naglakad muli sa kahabaan ng sukhumvit, pabalik ng hotel. may mga tinda-tindang t-shirt, pekeng relo, tsinelas, sapatos at kung anu-ano. masayang walang naging anupamang ibang palpak ng gabing iyon bukod sa ambon. sa pagkain, mukhang matutuwa ako sa pangalawang lakbay ko sa bangkok. trabaho at trapik? ibang usapan 'yun!