panahon

panahon na nga marahil.

panahon na nga ba?

panahon lang ang makapagsasabi.

mendut

prambanan

CDO

camiguin

sabtang

watch

Watch your thoughts, they become your words.
Watch your words, they become your actions.
Watch your actions, they become your habits.
Watch your habits, they become your character.
Watch your character, it becomes your destiny.

saddle

may balak kaming bumalik sa sagada ngayong disyembre. at dahil sa lumalaming nang panahon at kagustuhan kong makita at maranasang muli ang bulubunduking halina ng sagada, heto muna ang mga larawan sa aming lakad (literal na lakaran) sa barangay batad, banaue, ifugao.

tagtag ang puwet ng sinuman sakay ng jeepney, paakyat sa bukana ng barangay batad. mula sa tinatawag nilang saddle, kailangan ng 40 minutong lakaran patungo sa pusod ng batad. pasado alas-3 na yata nang makarating kami sa ramon's home stay, kaunting meryenda at nagsipaligo na para mapreskuhan ulit. sa ramon's pinili naming matulog sa tradisyunal na kubong ifugao. kaunting inuman pagkatapos ng hapunan at natulog na rin.

kinaumagahan, sumabak kami sa isang nakapanghahapong lakaran patungo sa talong tappiyah. sa paglalakbay na ito, higit na magiging hantad sa bawat manlalakbay ang kagandahan at kadalisayan ng lunan. maaaring may mga modernong istruktura na sa gitna ng barangay, ngunit nananatili pa rin ang kakanyahan at karakter nito.

malamig ang tubig ng tappiyah, bagay sa pagpapalamig ng mga inuming binuhat pa mula sa poblacion ng banaue. siyempre, di kumpleto kung di namin mararanasang maglublob dito, kaya matagal-tagal din kaming nagsipaglunoy. nag-igib ng inumin pabalik sa ramon's at lumarga na sa higit na nakapanghihinang lakad paakyat.

ubos ang anumang lakas ngunit may kakaibang ngiti sa labi, nakarating kami sa ramon's. ang ngiti ay dulot ng ligayang bukod sa nakakita ka ng magagandang tanawin, masasabi mo rin sarili mong napagwagian mo ang takot na dulot ng mga madudulas na daan o mga batong maaaring mahulog sa iyo at ang pagod ng katawang di hutok sa ganitong gawain.

nagpahinga ulit sa ramon's, tanghalian at ligo. di pa tapos ang alay-lakad. kailangan ulit ng 40 minuto upang marating ang saddle, kung saan naghihintay ang dyip pabalik ng poblacion. mas mahirap ang lakad paakyat ng saddle sapagkat dala-dala namin ang aming mga napsak at di pa natatagalan nang matapos ang lakbay sa tappiyah. nang makarating kami sa saddle, ibayong pakiramdam ng tagumpay ang mananahan sa iyo... na-surbayb mo ang batad!

lip

kung wala rin lang naman maibibigay na suhestiyon o aksyon...

kung nangangapa pa sa bilis ng takbo ng mga bagay-bagay...

kung di pamilyar sa ginagawa ng ibang tao...

'wag na magsusulat ng kung anu-ano...

kung ang laman lang naman ay serbisyong-labi.

dagdag lang sa babasahin, dagdag na basura sa kahon ng sulat.

sa dami ng kailangang atupagin, lahat ng bagay ay kailangan ng madaliang pagkilos.

sa tingin mo ba'y bulag-bulagan ang drama ng mga tao?

walang karapatang madaliin ang sinuman, kung walang maitulong na kahit ano.

di lang ang isyung 'yun ang kailangang pag-ukulan ng panahon.

sa gabundok na gawain, di makatutulong ang anumang lip service.

'wag na dumagdag pa sa bigat ng trabaho.

hopeful

something hopeful for the opening salvo of our kris kringle 2010. the question is, who'll give the most pilit gift today... or who'll get 100 pesos from his or her secret santa!

jejemon

mahigit anim na buwan na ang sulatin kong jejemon ngunit tuloy pa rin ang madalas na hits dito. di ko tiyak ang mga pigura ngunit sa tingin ko, maaaring kalahati ng mga napapadpad sa blog na ito ay dahilan ng pag-google sa jejemon. may isa pa ngang nagkomento na ano raw nga ba ang masama sa jejemon. dalawang beses niya itong inihulog ngunit di ako sumagot.

ayon sa philippine daily inquirer, ang jejemon ay isang bagong lahi ng mga hipster, maaaring bata o may edad na, na di lamang nakabuo ng sariling lenggwahe at teksto kundi may sarili na ring sub-kultura at moda sa maikling panahon. sa tingin ko, ang kombinasyon ng paglitaw ng mas makabagong mga handsets; pagiging higit na mura ng bayad sa internet at presyo ng mga laptop; at muling pag-uso ng masisikip na pantalon at makukulay na palamuti sa katawan, ang nagbigay-daan sa sub-kulturang ito. idagdag mo pa ang pananamlay ng jologs, ang baduy at bakya ng huling bahagi ng dekada 90 at unang pitong taon ng dekadang ito, at pag-usbong ng emo, kung kaya't nalimliman ang pagsilang ng mga jejemon.

bagamat wala pa yatang nalalathalang anumang pagsusuri sa epekto ng jejemon sa kakayahan ng mga estudyante sa balarila at wika (ingles man o pilipino), naaalarma rin maging ang deped dahil maaaring lalong bumaba ang antas ng kapasidad ng mga mag-aaral na makipagtalastan ng tama sa ingles at pilipino kung magpapatuloy ang paggamit ng jejemon sa text at sa internet.

walang masama sa pagpapakilala sa sarili, pagpapahiwatig ng kinaaariang pangkat at pagpapahayag ng anumang saloobin. ngunit di rin dapat isakripisyo ang kalinangan at tuwid na paggamit sa wika upang magkaroon ng kakatwang tatak at sub-kultura. lalo na nga't nakabatay sa ating kakayahan sa wika ang malaking bahagi ng kabuuang kita ng bansa, maging sa BPO o anumang larangan. sa sandaling maligwak ang likas na kakayahan sa tamang pakikipagtalastasan, maaaring higit na malaking kawalan ang abutin ng ating bansa sa lalong madaling panahon.

HCM

during my last day in ho chi minh city, i woke up early to again walk around. it was raining, so i wasn't able to walk up to the reunification palace, but i was able to spend some good time checking out the famous notre dame cathedral. similar to my trip to borobodur in march, it seemed that i was the only asian in a swarm of european tourists who got in the cathedral when its gates were finally opened around 8 am. these tourists were of the older age group, i think around their fifties and were traveling with a vietnamese guide who has "man" and "dude" in almost every sentence he utters in english! i'm glad that i don't have to wait for my fifties to see new and exciting places... that's why i need to save some more for any future trips!!

i got another sampling of ngon food. and on my way back to hotel before checking out, i got to try HCMC's very nice highlands coffee.

since i did stay in the office virtually all the time and the travel going back to renaissance riverside hotel always took around 40 minutes, i wasn't able to see HCMC's ben thanh market. but she and derik went with me to sample the city's night market. i got some trung nguyen coffee, artichoke tea, as well as some keepsakes that i can give this christmas. for myself, i got the two wooden traditional vietnamese lady... as part of my growing collection of souvenirs from southeast asian travels.

my next trip to vietnam should include seeing the war museum and the vietnamese war tunnels just outside ho chi minh city. they say that hanoi has a different character from HCMC, so i should experience that as well, together with that famous halong bay ferry ride.

migration

last night was a natgeo event for me, as the great migrations was finally shown. i could watch these kinds of shows all day and i'm looking forward to the next episodes! (",)

undas

it was mama's 61st birthday anniversary yesterday and the whole family was in la loma cemetery. i'm very glad that we were able to have a nice family time. a whole lot of chit chat, some pizza, kuya bob's adobo, ate ne's antics, and for the first time in quite a long while, ate joy and her family were there. (",)